Foto credits: Bavo Goossens
Als twintigjarige je eigen label beginnen, het is niet voor iedereen weggelegd. Maar dat is wat Ariël Hauspie vorig jaar deed, toen hij Noncha Records oprichtte. Vers Bloed sprak met de man: jong, gedreven en allesbehalve nonchalant.
Ik wil het woord ´noncha´ gaandeweg een nieuwe betekenis geven. Voor mij betekent noncha: niet honderd procent geaccepteerd door de maatschappij, niet in het perfecte plaatje passen. Mijn middelbare school was niet geweldig, ik heb niet verder gestudeerd en ik ben niet gemaakt om een nine to five bureaujob te doen. Als je niet aan dat perfecte plaatje voldoet, wordt er op je neergekeken. Dat maakt ons allemaal wat ´noncha´. Wij passen allemaal niet in het perfecte plaatje en dat maakt ons een hechte groep.
Was dat je grootste drijfveer om een label op te richten?
Dat heeft er enerzijds wel mee te maken. Veel van wat ik doe, komt van het idee dat ik mij moet bewijzen tegenover mensen die niet in mij geloven. Dat is voor mij persoonlijk een goede drijfveer, want dat geeft extra motivatie om het goed te doen, maar het is zeker niet de hoofdreden. Ik vind het gewoon tof om met muziek bezig te zijn, dat doe ik ook al van kleins af aan. Toen ik een CD kreeg, las ik ook altijd de kleine letters om te weten wie het geproducet had, waar het opgenomen was, welk label erachter zat, etc.
Ik heb vroeger zelf nog gerapt en opgetreden, maar nu doe ik dat niet meer zo graag. In de belangstelling staan, dat is niks voor mij. Ik heb heel lang gedacht van wel, maar nu vind ik het veel toffer om anderen te helpen. Als ik meeschrijf aan een nummer van iemand anders, dan gaan de mensen die écht interesse hebben in de muziekbusiness dat wel vinden. In die kleine letterkes, zoals ik vroeger.
Wat wil je met je label bereiken?
Ik wil een impact hebben op de Belgische muziekindustrie. Daarom kies ik heel bewust voor artiesten die iets uniek hebben. Ik wil een nieuwe wind laten waaien, voornamelijk in de Nederlandstalige hiphopscene. Op lange termijn zie ik het als een soort community, los van het label. Naast het label heb ik nog andere ambities, ik wil een kledinglijn starten, in de horeca bezig zijn, etc. Als mensen een nummer horen of een kledingstuk zien dat ik ontworpen heb, dan wil ik dat ze een bepaalde connectie voelen. Ik wil dat al de mensen die zich net als ik op school niet op hun plaats voelen, bij ons zichzelf kunnen zijn.
Is het een bewuste keuze om vooral Nederlandstalige muziek te promoten?
Ja, eigenlijk wel. Ik luister al van jongs af aan naar Nederlandstalige hiphop. Engelstalige liedjes vind ik ook wel goed, maar in een genre als hiphop waar woordspeling zo belangrijk is, heb ik meer voeling met het Nederlands. Muziek is voor mij begonnen als uitlaatklep. Je gaat ook niet naar de psycholoog om je verhaal in het Engels te doen hé.
Vers bloed van Noncha
Een producer met een heel herkenbare sound. Hij heeft unieke inzichten over hoe hij een productie maakt. Daarnaast is hij de beste gitarist van zijn leeftijdscategorie in België en dat merk je ook. Hij is gewoon heel muzikaal aangelegd, en veelzijdig ook. Hij speelt gitaar op de platen van heel wat verschillende artiesten, zoals Freddie Konings en binnenkort Yung Mavu. Ik moet hem niet zoveel helpen, hij heeft een goed netwerk. Een goede producer, punt.
Maakt typische jongerenhiphop, maar dan toegankelijker en op een bepaalde manier ook liever. Jelle is allesbehalve een gangster en gaat zich ook nooit zo voordoen. Waar andere rappers stoer moeten doen om goed gevonden te worden, heeft Jelle dat niet nodig. Hij is een heel intelligente gast, dat merk je in zijn woordkeuze en woordspelingen. Dat maakt hem uniek. Ik denk dat zijn muziek ook toegankelijk is voor een iets ouder publiek. Mijn vader kan perfect naar een van zijn nummers luisteren en het ook goed vinden. Dat zou bij een nummer van bijvoorbeeld Josylvio niet het geval zijn. Hij is een goede tussenpersoon tussen de trapsound en de iets commerciëlere muziek.
Heeft een mooie stemkleur met heel veel potentieel. Ze is de enige Engelstalige act onder mijn label, ik heb daar zelf heel weinig voeling mee. Daarom moet ik een goed team rond haar vormen, die haar daarbij kan helpen. Dat komt zeker goed.
De jonge Tourist LeMC, Raymond van het Groenewoud en Bart Peeters in één persoon. Vroeger was hij vooral rapper op oldschool beats, maar nu heeft hij meer voeling met het muzikale, het zingen. Hij ligt wat in het verlengde van de muziek die Tourist LeMC uitbrengt, maar ik vind dat Tourist LeMC een wat oudere sound heeft. Jokke geeft daar een modernere touch aan en spreekt een heel breed publiek aan. Hij krijgt de jeugd zeker mee, maar jouw grootouders kunnen evengoed fan worden.
コメント