Programmator Michiel Philippaerts tipt zeven opkomende filmmakers waar we nog veel van zullen horen. Michiel werkt ondertussen al vijf edities bij het festival en programmeert zowel kort- als langspeelfilms. Over de kortfilmselectie heeft hij het laatste woord, hij is een echte kenner in zijn vak.
Het filmfestival vindt elk jaar in oktober plaats. De meeste studenten studeren af in juni of september, dus Film Fest Gent is vaak het eerste festival waar zij in België voor kunnen insturen.
Michiel: “De studenten die hier geselecteerd worden voor de Belgische studentenkortfilmcompetitie groeien vaak door tot grotere regisseurs, bijvoorbeeld: Adil El Arbi en Bilall Fallah, Lukas Dhondt, maar ook recenter Anthony Nti en andere namen die hieronder nog volgen. We bepalen de selectie met een programmacomité, dat we de afgelopen jaren met vers bloed probeerden aan te vullen. We streven naar een zo divers mogelijke groep.”
De makers komen uit alle uithoeken van ons land en zijn gevormd op verschillende scholen. Ze benaderen het medium allemaal op hun eigen manier. Wat hen allemaal verenigt? Een onvoorwaardelijke passie voor film.
ANTHONY NTI
“Anthony is iemand die als persoon met zeer veel zin overal staat. Hiermee gaat hij nog veel deuren intrappen. Hij neemt geen blad voor de mond en is altijd helemaal zichzelf. Films maken is niet makkelijk, want je moet de juiste personen leren kennen. Anthony doet dat samen met Chingiz, zijn scenarist, al uitstekend.
Verder heeft hij ook als filmmaker met Da Yie (Masterfilm) en Boi (Bachelorfilm) bewezen dat hij een zeer gevoelige kijk op zaken heeft. Zijn twee films zijn gemaakt vanuit het perspectief van kinderen en dat werkt heel goed.
Met kinderen werken is een groot risico, maar Anthony zorgt ervoor dat het authentieke performances zijn die heel echt aanvoelen. Hij kan de wereld van die kinderen perfect in beeld brengen. Daar heeft hij niet altijd woorden voor nodig. Door bijvoorbeeld zijn mise-en-scène of zijn muziek goed te kiezen weet hij het publiek juist te bespelen en bepaalde gevoelens van die kinderen goed over te brengen.”
Da Yie is hier gratis te bekijken
KATO DE BOECK & FLO VAN DEUREN
“Kato is met Provence afgestudeerd in 2018. In datzelfde jaar deed Flo met Bamboe hetzelfde, beide kwamen daarmee op Film Fest Gent. Tegenwoordig werken ze samen aan nieuwe projecten. Ze zijn bezig aan een televisieserie en hebben recent een aflevering geregisseerd voor het programma Lockdown op VRT.
Kato heeft haar film vanuit de ogen van een kind geregisseerd. Het is een heel persoonlijk verhaal en dat voel je. Het gaat over een meisje dat hard opkijkt naar haar broer, met op het einde een verrassende twist. De opbouw van de film en de relatie tussen het meisje en haar broer die ze in beeld brengt worden bijzonder sterk weergegeven. Vaak kan ze zonder woorden de sfeer ongelooflijk neerzetten. Er zitten een paar observaties in van een vakantie als kind in Zuid-Frankrijk die heel herkenbaar overkomen. Ze heeft duidelijk een gevoelige en fijne observatie van de wereld rondom haar.
Flo Van Deuren gaat op vlak van thematiek gelijkaardig te werk. De film gaat ook over ontluikende seksualiteit. Bij Kato vanuit de ogen van het meisje dat iets ziet bewegen bij haar boer, bij Flo gaat het over een groep meisjes die in een dorp tijdens de zomer een nieuwkomer zien arriveren. Daardoor zijn ze plots bijzonder geraakt door een nieuw gevoel dat ze niet kunnen plaatsen.
Kato kiest meer voor een naturalistische aanpak, Flo gebruikt een zekere poëzie. Het is zeer gedurfd, maar het werkt. Haar film werd geselecteerd in Cannes.
Ik ben heel benieuwd naar wat ze samen nog zullen maken. Ze zijn nu bezig aan een televisieserie over meisjes die samenwonen in Brussel. Volgens mij gaan ze hier hard vanuit hun eigen ervaring te werk. Ze hebben alle twee al een gelijkaardige thematiek behandeld en zullen elkaar aanvullen en sterker maken.”
Provence kan je hier bekijken
VICTORIA JADOT
“Victoria stond zowel met haar Bachelor- als haar Masterfilm bij ons op het festival met de films Désirée en Les Roi de la Jungle. Beide gaan in grote lijn over jongvolwassenen die een plaats proberen te vinden in de wereld.
Doordat ze met haar camera tussen die tussen jongeren staat lijkt het bij momenten alsof je naar een documentaire kijkt. Op geen enkel moment voelt de film geschreven of geacteerd aan. Mede door het gebruik van een handheld camera staat ze altijd heel dicht bij die jongeren.
Voor het maken van de film sloot ze zich weekends op met haar acteurs om het allemaal zo authentiek mogelijk te maken. Het is vooral in die acteursregie dat ze uitblinkt.”
DORIAN JESPERS
“Dorian maakte de film Sun Dog. Met een work-in-progress had hij zijn première in Gent in 2019. Uiteindelijk is de film dan officieel in wereldpremière gegaan in Rotterdam, wat wel een belangrijk festival is voor de iets scherpere films. Bovendien heeft hij daar ook gewonnen!
Hij heeft een film gemaakt in Moermansk, in het hoge noorden van Rusland. Dorian is daar op een zeer bijzondere manier terecht gekomen. Hij is de trein opgestapt na een feestje in Moskou en kwam uit in Moermansk. Hij kon geen woord Russisch. Toch heeft hij daar een slotenmaker leren kennen die hem meenam doorheen de hele stad. Dat was voor hem een heel absurde ervaring, ze spraken elkaars taal niet, maar gingen samen op pad. Die slotenmaker was de ideale sleutel tot een vreemde wereld. Hij nam hem mee van appartement tot appartement, er gingen letterlijk deuren voor hem open.
Die bevreemdende ervaring heeft Dorian ook zo vastgelegd. Het beeld is constant een beetje vervormd. Ook het geluid is hard verdraaid waardoor je je niet in Moermansk maar op één of andere vreemde planeet waant. Zo wandelen ze op een bepaald moment een appartement binnen en hoor je iemand stappen waarbij het lijkt alsof heel het appartement vol met water ligt. Op het beeld zie je helemaal geen water. Dat geeft een super desoriënterend gevoel wat wel zeer goed werkt. Het heeft zelfs een zeer grote emotionele laag ondanks het feit dat je niet altijd goed weet wat er gaande is.
Dorian Jespers is een regisseur met zo'n unieke stem en dat interesseert me hard. Mensen zeggen vaak dat alles al gemaakt of geprobeerd is, dit soort regisseurs bewijst het tegendeel.”
NOEMIE OSSELAER
“Noemie maakte de film Erpe-Mere, die in de gelijknamige gemeente gefilmd is. Het is een heel raar dromerig portret van het dorp. Ze legt de focus op de omliggende weides en op een meisje dat in een tent gaat slapen en ’s nachts verschillende geluiden hoort.
Ze trekt het op een bepaald moment zelfs door tot het iets kosmisch wordt. Het is volledig non-narratief. De film moet je echt beleven en voelen. Op die manier word je volledig ondergedompeld in een soort van hypnose. Het is een echt esthetisch genot om te kijken.”
MELTSE VAN COILLIE
“Meltse heeft naar mijn mening een van de beste afstudeerfilms gemaakt van de afgelopen vijf jaar genaamd elephantfish. Voor Film Festival Gent is ze toen niet geselecteerd omdat de film volgens de toenmalige regels te lang was. Ondertussen heeft ze een nieuwe film gemaakt met de naam Zonder Meer.
Elephantfish speelt zich af in een rare droomwereld op een cargoschip. Samen met haar vriend is ze aan boord gegaan en hebben ze op een bijzondere manier samen met de crew deze film gemaakt.
De film draait volledig rond isolement. Wat als je niks rondom je ziet, zover je kunt kijken, welke invloed heeft dat op je verbeelding? Je onderbewustzijn gaat dingen creëren om die leegte op te vullen.
Die gedachte heeft ze met haar unieke beeldtaal verfilmd. De camera is de hele tijd in beweging. In het begin wordt er door de bemanning gepraat over een soort grote ‘olifantsvis’. In shots van het laadruim zie dan je iets bewegen, alsof daar effectief iets zwemt.
Ook haar tweede film gaat over het onderbewustzijn. Zonder meer volgt een meisje dat op vakantie gaat naar een camping met haar ouders. Daar verdwijnt een jongen. Wat doet het met een meisje dat voor de eerste keer wordt geconfronteerd met thema’s als de dood en sterfelijkheid.”
Comments