Programmator van Kortfilmfestival Leuven, Vincent Langouche speelt open kaart over het festival en wat er binnen de kortfilmwereld beweegt. Hij geeft uitleg over Belgische filmmakers, over hoe de filmwereld nog veel diverser moet worden en waarom een Wildcard voor sommige een vergiftigd geschenk kan zijn.
“Kortfilmfestival Leuven bestaat al 27 jaar. Het is ooit opgestart uit de nood aan een vertoonplek voor kortfilms, want filmstudenten konden met hun kortfilms nergens terecht. 26 jaar later is dat nog altijd de voornaamste bestaansreden. Op het internet heb je nu wel een groot bereik, maar geen direct contact met het publiek. Daarom is ons festival nog altijd noodzakelijk.”
Voorbode
“Er gaat ten onrechte te weinig aandacht naar kortfilms. Het zijn vaak knappe kunstwerken op zich. Opkomende regisseurs krijgen de perfecte kans om hun eigen stem te zoeken en hebben veel vrijheid om te maken wat ze echt willen. Bij een langspeelfilm komt er veel meer geld en druk van productiehuizen bij kijken, dat beperkt de vrijheid van makers. Uit kortfilms komen dus veel gewaagdere, uniekere en minder gecensureerde werken.
Er wordt meer geëxperimenteerd, dat zie je ook in de filmgeschiedenis. De eerste film met geluid, in kleur, in 3D, in VR etc. waren allemaal kortfilms. Helaas kan je met kortfilms geen geld verdienen, waardoor makers op zoek moeten gaan naar projecten in de reclamewereld of naar langspeelfilms overstappen.”
“Per festival vallen er bij ons ongeveer acht of negen makers in de prijzen. Dat is veel, maar Vlaanderen is ook een heel rijk filmgebied. Zo hebben we vijf filmscholen op een bevolking van zes miljoen. De belangrijkste prijzen voor opkomend talent zijn de Wildcards, uitgereikt door het Vlaams audiovisueel fonds (VAF). Enkel studentenfilms komen daarvoor in aanmerking. Je krijgt een gigantisch budget van 60.000 euro om een volgende film te maken. Dat is de grootste duw in de rug die je kan krijgen.”
Jonge leeuwen
“Anthony Nti staat ook bij ons (net zoals op de lijst van Film Fest Gent) op de lijst. Hij ligt al lang in het vizier van Kortfilmfestival Leuven. In 2016 won hij de debuutprijs met Boi en 2019 won hij met Da Yie (hier gratis te zien) de juryprijs voor beste Vlaamse kortfilm. Daardoor geraakte hij op de longlist voor de Oscars. Vervolgens belandde hij bij de laatste tien kortfilms! Zijn partner in crime is scenarist Chingiz Karibekov, van die twee zullen we nog veel horen.
“Kato De Boeck en Flo Van Deuren. Kato won met Provence zowat alle prijzen bij ons: de publieksprijs, de debuutprijs, de persprijs, de Humo-award,... Zij is sowieso iemand om naar uit te kijken. Het is interessant dat ze samen met Flo als duo gaan werken en Floko-films hebben opgericht. Flo stond in datzelfde jaar ook bij ons in de competitie met Bamboe en werd ook in Cannes geselecteerd. Samen hebben ze onlangs een aflevering voor Lockdown geregisseerd.(hier gratis te zien). Het is heel uitzonderlijk en ongezien dat kortfilms zo een aandacht krijgen op de nationale zender in primetime. Dat is een heel goed initiatief voor jonge makers als zij.”
“Leonardo Van Dijl stond al met drie films bij ons. Afgelopen editie opende hij het festival met Stephanie, nadat de film ook al vorig jaar in Cannes in de hoofdcompetitie stond. In 2015 won hij een Wildcard met Umpire, waarmee hij Stephanie maakte. De film gaat over prestatiedruk bij een jonge turnster. Ik zie duidelijk een parallel met zijn leven als jong talent. Zo een Wildcard kan meteen een grote last zijn op je schouders, voor sommige is het een vergiftigd geschenk. Hij loste gelukkig wel alle verwachtingen in.”
“Verder wil ik ook een animator in de schijnwerpers zetten. Met animatie is de kans om een groot publiek te bereiken nog veel kleiner. Er is wel heel veel talent in Vlaanderen, maar veel animatoren gaan daarna aan de slag in animatiestudio's. Het is dus minder evident om als maker zelf een langspeler te maken.
Nicolas Keppens won zowel in 2018 als afgelopen jaar de publieksprijs voor beste Vlaamse animatiefilm. In 2018 met Wildebeest, erna met Easter Eggs. Met beide films werd hij genomineerd voor de European Film Awards. De twee films hebben een heel uitgesproken stijl, zowel op visueel vlak, als op vlak van inhoud en humor.
Hij verheft de Vlaamse marginaliteit tot poëzie. Het zijn heel gevoelige films met veel emoties die hij goed weet te raken, mede door zijn gebruik van droge humor. Het is artistiek heel hoogstaand en tegelijkertijd heel toegankelijk en publieksvriendelijk. De humor zal voor veel mensen integrerend en interessant aanvoelen.”
“Juanita Onzaga won in 2018 de juryprijs voor beste documentaire met Our Song To War. Die film stond ook in Cannes. Juanita is een Colombiaans-Belgische filmmaker, in 2016 won ze een Wildcard met The Jungle Knows You Better Than You Do. Beide films zijn in Colombia opgenomen en gaan over het historisch verleden van het land en de gevolgen die de oorlog heeft gehad voor de bevolking. Het is een gevoelig thema dat ze het heel poëtisch in beeld brengt. Ze is nu bezig met een VR-project waar ik ook heel benieuwd naar ben.”
A Man’s world
“Met makers zoals zij, zie je dat de Vlaamse filmwereld heel divers kan worden. Bij kortfilms vallen heel vaak vrouwen in de prijzen. Die staan duidelijk te dringen om door te breken en willen zich tonen als langspeelfilmmakers. Maar het is duidelijk nog steeds een probleem dat vooral mannen steun krijgen om langspelers te maken.
Daar ligt nog een groot verschil tussen de kort- en langspeelfilmwereld. In de kortfilmwereld is die barrière al langer verbroken. Dat is iets waar we als festival ook bewust mee bezig moeten zijn.
Het publiek is ook commercieel opgevoed en heel erg gewend aan een bepaald soort film. De hele filmgeschiedenis is redelijk mannelijk en wit, dat heeft nog altijd een grote invloed op iedereen die films kijkt, ook op mij.
Kortfilm is daarin uniek omdat er sowieso geen standaard structuur is die mensen gewoon zijn. Mensen die naar kortfilms komen kijken, zetten sowieso al een grote stap in de goede richting om hun horizon te verruimen en om nieuwe vertelvormen te ontdekken.”
“Meltse van Coillie won een wildcard voor haar experimentele non-narratieve film Elephantfish. Recent maakte ze Zonder Meer, waarvoor ze een speciale vermelding van de jury kreeg. Van haar kunnen we nog veel verwachten.”
“Hans Vannetelbosch won de publieksprijs met Beau Monde. Hiermee heeft hij duidelijk getoond dat hij met een grote groep bekende acteurs aan de slag kan en een groot publiek kan aanspreken.”
“Peter Ghesquière is een speciaal geval. Hij is nog niet doorgebroken bij het grote publiek, maar bij ons is hij al een gevestigde waarde. Hij is ondertussen 41 jaar en behoort dus niet meer tot de jonge lichting van kortfilmmakers. Zijn afstudeerwerk Schijn Van De Maan kwam al uit in 2004 (kijk hier gratis). In 2006 maakte hij Zondvloed, beide films vielen in de prijzen. In 2016 maakte hij Downside up, waarmee hij opnieuw raak schoot. Ik haal hem graag aan omdat we van hem al even een langspeelfilm verwachten. Hij werkt veel als eerste regieassistent voor verschillende langspeelfilms. Daarom duurt het wat langer om zelf een langspeelfilm te realiseren."
Kijkplezier
Easter Eggs - Nicolas Keppens / Zonder Meer - Meltse Van Coillie / Stephanie - Leonardo Van Dijl
Beau Monde - Hans Vannetelbosch
Comments